1 خدای عزوجل گر ببخشدم شاید سزای بندگیش چون ز من نمی‌آید

2 بهر چه بستم جز حق شکسته باز آمد دل مرا به جز از یاد حق نمی‌شاید

3 برای توشهٔ عقبی بسی نمودم سعی ز من نیامد کاری که آن بکار آید

4 ز بیم آنکه مبادا خجل شود فردا دلم بطاعتی امروز می نیاساید

5 نرفته‌ام بره حق چنانکه باید رفت نکرده هیچ عبادت چنانکه می‌باید

6 مگر بهیچ ببخشند جرم هیچان را ز هیچ هیچ نیابد ز هیچ هیچ آید

7 تمام روز درین غم بسر برم که صباح برای من شب آبستنم چه می‌زاید

8 دلم رمید وز من بهتری نمی‌یابد اگر دو چار گردد بگوش باز آید

9 حدیث واعظ پر گو نه در خور فیض است بیا بخوان غزلی تا دلم بیاساید