الهی تا بنده را خواندی بنده در میان مردم تنهاست و تا گفتی بیا هفت اندام او شنواست از آدمی چه آید قدر او پیداست کیسه تهی و باد پیماست، این کار پیش از آدم و حواست، و عطا بیش از خوف و رجاست اما آدمی بسبب دیدن مبتلاست، به ناز کسی است که از سبب دیدن رهاست و با خود به جفاست. ,

2 ای دوست بجملگی تو را گشتم من حقا که دراین سخن نه ذوق است و نه فن

3 گر تو ز خودی خود برون جستی پاک شاید صنما بجای تو هستم من