خدا آن ملتی را سروری داد از لاهوری ارمغان حجاز 172

1 من شبی صدیق را دیدم بخواب گل ز خاک راه او چیدم بخواب

2 آن «امن الناس» بر مولای ما آن کلیم اول سینای ما

1 جهان ما که پایانی ندارد چو ماهی در یم ایام غرق است

2 یکی بر دل نظر وا کن که بینی یم ایام در یک جام غرق است

1 ندانم باده ام یا ساغرم من گهر در دامنم یا گوهرم من

2 چنان بینم چو بر دل دیده بندم که جانم دیگر است و دیگرم من

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران