الهی چون گناهم را شمر از غبار همدانی دوبیتی‌ 3

1 صبا از زلف مُشکین عُقده وا کرد مرا سرگشته چون باد صبا کرد

2 بنازم طعنۀ بیگانگان را که آخر با تو ما را آشنا کرد

1 بر گردنم از مویت پیوسته طناب اولی سرپنجه ات از خونم همواره خضاب اولی

2 در خُمّ فلاطونی اسرار محبت نیست یک چند فرو رفتن در خُمّ شراب اولی

1 از دست گلچین بی روی گل ماند چون پای بلبل در دیده ام خار

1 مطرب دلم ز پرده به در میرود بگو ساقی بیا که آتش عشقم به جان گرفت

2 دیدی دلا که شعلۀ جوالاهه فراق مانند نقطه عاقبتم در میان گرفت

1 امروز اگر به سنگی مینای جان توان زد فردا ز خُمّ هستی رطل گران ‌توان زد

2 ساقی به کف ندارم چیزی بهای مِی را جز خرمنی ز دانش کآتش در آن توان زد