الهی چون گناهم را شمر نیست از غبار همدانی دوبیتی‌ 3

1 مردم من و محبّت تو در دلم هنوز تن خاک گشت و بوی وفا در گلم هنوز

2 طوفان گریه خانۀ عمرم خراب کرد همسایه در شکنجه دود دلم هنوز

1 ای خوش آن دردی که درمانش توئی خرّم آن راهی که پایانش توئی

2 گر به سر پویم ره مقصود را غم ندارم زانکه پایانش توئی

1 زان خاک که با خون دل آمیخته دارم کوهی به سر از دست غمت بیخته دارم

2 ساقی به خُمَم باده بپیمای که دیر است خُمها زمی غم به قدح ریخته دارم