به خرابات برید از در از اوحدی مراغه‌ای غزل 25

1 به خرابات برید از در این خانه مرا که دگر یاد شراب آمد و پیمانه مرا

2 دل دیوانه به زنجیر نبستن عجبست که به زنجیر ببندد دل دیوانه مرا؟

3 می بیارید و تنم را بنشانید چو شمع پیش آن شمع و بسوزید چو ویرانه مرا

4 همچو گنجیست درین عالم ویران رخ او یاد آن گنج دوانید به ویرانه مرا

5 بر میان از سر زلفش کمری می‌بستم گر بدو دست رسیدی چو سرشانه مرا

6 هر که خواهد که به دامم کشد آسان آسان گو: مپندار به جز خال لبش دانه مرا

7 سرم از شوق و دل از عشق چنین شیفته شد تا که شد اوحدی شیفته هم خانه مرا