برو به کار خود ای واعظ این از فیض کاشانی غزل 1044

1 برو به کار خود ای واعظ این چه فریاد است ببین به جای که بنشسته‏ای چه بیداد است

2 به کام تا نرساند مرا هوای امام نصیحت همه عالم به گوش من باد است

3 اگرچه شوق حضورش خراب کرد مرا مقام رتبه من زین خرابی آباد است

4 حدیث سر نهان که او چراست نهان دقیقه ‏ایست که هیچ آفریده نگشاد است

5 در انتظار توأم حرف خلد رفت از یاد اسیر شوق تو از هر دو عالم آزاد است

6 منال فیض ز بیداد هجر دوست که دوست تو را نصیب همین کرده است و این داد است