برو به کارِ خود ای واعظ این چه فریادست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 برو به کارِ خود ای واعظ این چه فریادست مرا فتاد دل از ره، تو را چه افتادست؟
2 میان او که خدا آفریده است از هیچ دقیقه‌ایست که هیچ آفریده نگشادست
3 به کام تا نرساند مرا لبش چون نای نصیحتِ همه عالم به گوش من بادست
4 گدای کوی تو از هشت خُلد مستغنیست اسیرِ عشقِ تو از هر دو عالم آزادست
5 اگر چه مستی عشقم خراب کرد ولی اساسِ هستیِ من زان خراب آبادست
6 دلا منال ز بیداد و جور یار که یار تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست
7 برو فِسانه مخوان و فسون مدم حافظ کز این فسانه و افسون مرا بسی یادست
معنی شعر:
ر زندگی شخصی خود از اتلاف وقت بپرهیز. صبور، ثابت قدم و استوار باش.اجازه ی دخالت به اطرافیان خود مده، همانا خداوند صابرین را دوست دارد و تو به زودی پاداش صبوری و ثابت قدمی خود را دریافت خواهی کرد