برو که با دل پر درد و روی زرد از وحشی بافقی غزل 303

1 برو که با دل پر درد و روی زرد بیایم اگر چو باد روی تند همچو گرد بیایم

2 هزار مرحله دورم فکند چرخ ز کویت به جستجوی تو چون گرد باد فرد بیایم

3 مکن مکن که پشیمان شوی چو بر سر راهت به عزم داد دل پر ز داغ و درد بیایم

4 به سوی ملک عدم گر چه از جفای تو رفتم اگر به لطف بگویی که باز گرد بیایم

5 مگو نیامده‌ای سوی ما بگو که چگونه به صحبتی که مراکس طلب نکرد بیایم