غمزه مردم‌شکارت غارت از طغرل احراری غزل 143

1 غمزه مردم‌شکارت غارت جان می‌کند عشوه عابدفریبت قصد ایمان می‌کند

2 برقع از رخ برفکن بی‌پرده گردد عالمی عکس رویت طعنه با خورشید تابان می‌کند

3 داغ عشق توست ای لیلی نه مجنون را و بس پیچ و تاب سنبلت آشوب دوران می‌کند!

4 خنده زن بر رویم ای گل تا نگریم بعد ازین ورنه سیل اشک من در بحر طوفان می‌کند!

5 این چه بی‌رحمی است خوان عاشقان را از غضب وا کشیده بر سر هر میخ مژگان می‌کند!

6 از خط ریحان لعل او مرا معلوم شد لشکر شام حبش این شهر ویران می‌کند

7 طغرل ار خواهی وصالش ناله کن شام و سحر ناله بلبل سحر گل در گلستان می‌کند