1 به تو نعمت ز دست هر که رسد نِه به میدان شکر گویی پای
2 کی به شکر خدا قیام کند تارکِ شکرِ بندگان خدای
1 خواجه ای کش خیل شاهان بنده اند حلقه حکمش به گوش افکنده اند
2 مقبلان را قبله جان روی اوست کعبه امید خاک کوی اوست
1 آن عرابی چون شد اشتر در شتاب از شتر افتاد چشمی مست خواب
2 از سبکباری شتر چون یاریی دید کرد آغاز خوش رفتاریی
1 چون سلامان گشت تسلیم حکیم زیر ظل رأفت او شد مقیم
2 شد حکیم آشفته تسلیم او سحر کاری کرد در تعلیم او