غوث عالم، خواجه گردون فراز سربلند از نقشبندی مفردات (معما به نامی خاص) 14

1 چنان ببریدی آخر رشته‌های آشنایی را که نتوان داد داد شکوه روز جدایی را

2 پس از هم‌خانگی چندان بیابان در میان آمد کبوتر بر نتابد خط شرح بی‌نوایی را

1 خون شد دلم، نسیم صبا غمگسار شد بر دشت شهرزور، دمی رهگذار شو

2 رفت آنکه ما به عیش در آن بوم بگذریم زینهار تو وکیل من دل فگار شو

1 گوش باید کرد ازین سرگشته اندوهگین شمه ای از صنعت خلاق گیتی آفرین

2 چند تن روزی ز همزادان ز جام عیش مست بهر گشت گلستان گشتیم با هم همقرین