گه یار شوی تو با ملامت‌گر از سنایی غزنوی رباعی 317

1 می ده ای ساقی که می به درد عشق آمیز را زنده کن در می پرستی سنت پرویز را

2 مایه ده از بوی باده باد عنبربیز را در کف ما رادی آموز ابر گوهر بیز را

1 هر که در بند خویشتن نبود وثن خویش را شمن نبود

2 آنکه خالی شود ز خویشی خویش خویشی خویش را وطن نبود

1 نرگسین چشما به گرد نرگس تو تیر چیست وان سیاهی اندرو پیوسته همچون قیر چیست

2 گر سیاهی نیست اندر نرگس تو گرد او آن سیه مژگان زهرآلود همچون تیر چیست