گر زیر فلک فکر من از ملک‌الشعرا بهار رباعی 740

1 شکر خداکه دوره غربت بسر رسید رنج سفرگذشت و نعیم حضر رسید

2 روزی که رخت‌بستم‌از ایران سوی فرنگ پنداشتم که عهد عقوبت بسر رسید

1 سرچشمهٔ «‌فین‌» بین که در آن آب روانست نه آب روانست که جان است و روان است

2 گویی بشمر موج زند گوهر سیال یا آن که به هر جدول‌، سیماب روانست

1 ز رنج دستم گر آسمان نزار آورد به دسترنجم صد گنج درکنار آورد

2 من آن ضعیفم کز رنج‌، گنجم آمده بار بسا ضعیفا کز رنج گنج بار آورد