1 گر در هلاک من بود الحق رضای دوست بادم هزار جان گرامی فدای دوست

2 آن دولت از کجا که شوم خاک درگهش من خاک آن کسم که شود خاکپای دوست

3 جبریل وار یکقدم ار پیشتر نهم جانم بسوزد از سبحات لقای دوست

4 کبر و ریا گذار که کس با غرور نفس محرم نگشت در حرم کبریای دوست

5 بیگانگی گزیده ام از عقل خویشتن تا گشته است جان و دلم آشنای دوست

6 بستم در سراچه دل را بروی غیر زیرا مقام عامه نشاید سرای دوست

7 گر میکشد مرا بجفا هیچ باک نیست گر بی دلی بمرد ببادا بقای دوست

8 در پیش هر که عاشق صادق بود خوشست جور و جفای یار چو مهر و وفای دوست

9 گر میکشد حسین جفا بس غریب نیست آری کشد غریب ستمکش جفای دوست