1 گر ز درم آن مه دو هفته درآید بخت جوان، وقت پیریم به سر آید

2 گر بر غلمان برند صفحهٔ رویش حور بهشتی چو دیو در نظر آید

3 پای اگر می‌نهی، به دیدهٔ من نه سرو خوش است از کنار جوی برآید

4 تلخ مگو، رخ ترش مکن که از آن لب هر چه بگویی تو تلخ، چون شکر آید

5 در سفر عشق نیست غیر خطر هیچ خوش بودم هر چه زین سفر بسر آید

6 میکشی‌ام گه به سوی کعبه و گه دیر چند صبوحی پَسِ تو دربدر آید؟