1 گر یار نگارینم در من نگرانستی بار غم و رنج او بر من نه‌ گرانستی

2 ور غمزهٔ غمارش رازش نگشادستی از خلق جهان رازم همواره نهانستی

3 گویی چو بهشتستی آراسته و خرم گر دوست به کوی من گه‌گه گذرانستی

4 ای کاش که قوت من بودی ز دو یاقوتش تا بر سر او چشمم یاقوت نشانستی

5 ای کاش که از بزمم غایب نشدی هرگز تا بزم من از رویش چون لاله ستانستی

6 رخسار چو ماه او بگرفت ز خط هاله گر مه نگرفتستی آن خط نه چنانستی