گر گویمت که سروی سرو این از سعدی شیرازی غزل 204

1 گر گویمت که سروی سرو این چنین نباشد ور گویمت که ماهی مه بر زمین نباشد

2 گر در جهان بگردی و آفاق درنوردی صورت بدین شگرفی در کفر و دین نباشد

3 لعلست یا لبانت قندست یا دهانت تا در برت نگیرم نیکم یقین نباشد

4 صورت کنند زیبا بر پرنیان و دیبا لیکن بر ابروانش سحر مبین نباشد

5 زنبور اگر میانش باشد بدین لطیفی حقا که در دهانش این انگبین نباشد

6 گر هر که در جهان را شاید که خون بریزی با یار مهربانت باید که کین نباشد

7 گر جان نازنینش در پای ریزی ای دل در کار نازنینان جان نازنین نباشد

8 ور زان که دیگری را بر ما همی‌گزیند گو برگزین که ما را بر تو گزین نباشد

9 عشقش حرام بادا بر یار سروبالا تردامنی که جانش در آستین نباشد

10 سعدی به هیچ علت روی از تو برنپیچد الا گرش برانی علت جز این نباشد