گوهرِ مخزنِ اسرار همان از حافظ شیرازی غزل 213

1 گوهرِ مخزنِ اسرار همان است که بود حُقِّهٔ مِهر بدان مُهر و نشان است که بود

2 عاشقان زُمرهٔ اربابِ امانت باشند لاجرم چشمِ گهربار همان است که بود

3 از صبا پرس که ما را همه شب تا دمِ صبح بویِ زلفِ تو همان مونسِ جان است که بود

4 طالب لعل و گهر نیست وگرنه خورشید همچنان در عملِ معدن و کان است که بود

5 کشتهٔ غمزهٔ خود را به زیارت دریاب زانکه بیچاره همان دل‌نگران است که بود

6 رنگِ خونِ دلِ ما را که نهان می‌داری همچنان در لبِ لعلِ تو عیان است که بود

7 زلفِ هندویِ تو گفتم که دگر رَه نزند سال‌ها رفت و بدان سیرت و سان است که بود

8 حافظا بازنما قصه خونابهٔ چشم که بر این چشمه همان آبِ روان است که بود