گر شوی آشنا به سوز و گداز از قصاب کاشانی غزل 172

1 گر شوی آشنا به سوز و گداز به تو درها شود به عشرت باز

2 چرخ پروانه شو که جات دهند به سر دست خویش چون شهباز

3 این چه بیگانگی است بر در دوست سعی کن تا شوی تو محرم راز

4 صیقلی کن چو مهر آینه را سینه را ده ز زنگ کی پرداز

5 زآتش عشق اگر سری داری همچو شمع از غمش بسوز و بساز

6 لا مکان سیر شو که برهانی خویش را از غم نشیب و فراز

7 چشم حق‌‌بین بهم رسان قصاب چند باشی اسیر عشق مجاز