ای کآب زندگانی من در دهان از سعدی شیرازی غزل 56

1 ای کآب زندگانی من در دهان توست تیر هلاک ظاهر من در کمان توست

2 گر برقعی فرونگذاری بدین جمال در شهر هر که کشته شود در ضمان توست

3 تشبیه روی تو نکنم من به آفتاب کاین مدح آفتاب نه تعظیم شان توست

4 گر یک نظر به گوشهٔ چشم ارادتی با ما کنی و گر نکنی حکم از آن توست

5 هر روز خلق را سر یاری و صاحبیست ما را همین سر است که بر آستان توست

6 بسیار دیده‌ایم درختان میوه‌دار زین به ندیده‌ایم که در بوستان توست

7 گر دست دوستان نرسد باغ را چه جرم منعی که می‌رود گنه از باغبان توست

8 بسیار در دل آمد از اندیشه‌ها و رفت نقشی که آن نمی‌رود از دل نشان توست

9 با من هزار نوبت اگر دشمنی کنی ای دوست همچنان دل من مهربان توست

10 سعدی به قدر خویش تمنای وصل کن سیمرغ ما چه لایق زاغ آشیان توست