ز گفتهٔ تو بجوشید از خاقانی شروانی قطعه‌ 232

1 زان زلف مشک رنگ نسیمی به ما فرست یک موی سر به مهر به دست صبا فرست

2 زان لب که تا ابد مدد جان ما ازوست نوشی به عاریت ده و بوسی عطا فرست

1 گر مدعی نه‌ای غم جانان به جان طلب جان چون به شهر عشق رسد نورهان طلب

2 خون خرد بریز و دیت بر عدم نویس برگ هوا بساز و نثار از روان طلب

1 آن نازنین که عیسی دلها زبان اوست عود الصلب من خط زنار سان اوست

2 بس عقل عیسوی که ز مشکین صلیب او زنار بندد ارچه فلک طیلسان اوست