ز عشقت آتشی در بوته دیرم از باباطاهر دوبیتی 120

1 مو را درد دلم خو کرده واته ندونی درد دل ای بیوفا ته

2 بوره مو سوته دل واته سپارم ته ذونی با دل و دل ذونه با ته

1 به کس درد دل مو واتنی نه که سنگ از آسمون انداتنی نه

2 بمو واجن که ترک یار خود که کسیس یارم که ترکش واتنی نه

1 به خنجر گر برآرند دیدگانم در آتش گر بسوزند استخوانم

2 اگر بر ناخنانم نی بکوبند نگیرم دل ز یار مهربانم

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی