1 ز تخمت چه نشو و نما می‌دمد که چون آبله زیرپا می‌دمد

2 عرق در دم حاجت از روی مرد اگر شرم دارد چرا می‌دمد

3 به حسرت نگاهی ‌که این جلوه‌ها ز مژگان رو بر قفا می‌دمد

4 وجود از عدم آنقدر دور نیست نگاه اندکی نارسا می‌دمد

5 نصیب سحر قحط شبنم مباد نفس بی‌عرق بی‌حیا می‌دمد

6 فسونی ‌که تا حشر خواب آورد به‌گوشم نی بوریا می‌دمد

7 به ترک طلب ربشه دارد قبول بروگر بکاری بسیا می‌دمد

8 ز خود باید ای ناله برخاستن کزین نیستان یک عصا می‌دمد

9 معمای اسم فناییم و بس همین نفس مطلق ز ما می‌دمد

10 به رنگ چنار از بهار امید بس است اینکه دست دعا می‌دمد

11 ز بی‌اتفاقی چو مینا و جام سر و ‌گردن از هم جدا می‌دمد

12 به عقبا است موقوف مزد عمل کجا کاشتند از کجا می‌دمد

13 دو روزی بچینید گلهای ناز ز باغی‌ که ما و شما می‌دمد

14 سرت بیدل از وهم و ظن عالمی‌ست ازین بام چندین هوا می‌دمد