ز شاعر ناله مستانه از اقبال لاهوری زبور عجم 30

1 سوز سخن ز نالهٔ مستانهٔ دل است این شمع را فروغ ز پروانهٔ دل است

2 مشت گلیم و ذوق فغانی نداشتیم غوغای ما ز گردش پیمانهٔ دل است

1 بپای خود مزن زنجیر تقدیر ته این گنبد گردان رهی هست

2 اگر باور نداری خیز و دریاب که چون پا وا کنی جولانگهی هست

1 ای امیر کامگار ای شهریار نوجوان و مثل پیران پخته کار

2 چشم تو از پردگیهای محرم است دل میان سینه ات جام جم است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران