1 ز آشیان مرغ دلم کاش کناری بکند بو که آن سلسله مو میل شکاری بکند

2 سخت خامیم درین ره مگر از روی کرم پیر میخانه به پیمانه شراری بکند

3 تا دل بلبل شوریده فریبد به گلی سالها باد صبا خدمت خاری بکند

4 بوی مِی تا به قیامت ز مشامش نرود هرکه در کوی خرابات گذاری بکند

5 سالها مردمک دیده برای شب وصل خون دل خورد که ترتیب نثاری بکند

6 داد بر باد فنا ماحصلم را که دلم خاست در مصطبۀ عشق قماری بکند

7 عشق نگذاشت دلم را که کند خدمت عقل اشتر مست چه تمکین ز مهاری بکند