ز شرم آینه رویی در آتشم که مپرس از اسیر غزل 293

1 روشنگر چشم و دل ما کن شب ما را صیقل نزند تیره دلی مطلب ما را

2 دل شکر تو را از قلم شکوه نویسد باور نکند ساده دلی یا رب ما را

1 بحر عشق است و وفا گوهر پاک است اینجا کشتی چاره گران سینه چاک است اینجا

2 سیر بازار وفا محشر ارباب دل است عالم تفرقه یک دامن پاک است اینجا

1 پری گشته آیینه دار هوا توان دیدن از روی کار هوا

2 چرا مست و مجنون نباشد کسی هوای بهار و بهار هوا