1 ز گریه منع مکن دیده پر آب مرا که برطرف کنی از کشتن اضطراب مرا

2 مرا بسوز پس از کشتنم نه سیمابم مگر به آب دهد کلبه خراب مرا

3 شکفته دیدم گل های داغ و دانستم که سوی من نظری هست آفتاب مرا

4 ز دیده منت شب زنده داری از چه کشم که غمزه ی تو به تاراج برد خواب مرا

5 گداخت پیکرم از جوش خون چه چاره کنم که شیشه تاب نمی آورد شراب مرا