ز من گرت نبود باور انتظار، از غالب دهلوی غزل 44

1 ز من گرت نبود باور انتظار، بیا بهانه جوی مباش و ستیزه کار، بیا

2 به یک دو شیوه ستم دل نمی شود خرسند به مرگ من که به سامان روزگار بیا

3 بهانه جوست در الزام مدعی شوقت یکی به رغم دل ناامیدوار بیا

4 هلاک شیوه تمکین مخواه مستان را عنان گسسته تر از باد نوبهار بیا

5 ز ما گسستی و با دیگران گرو بستی بیا، که عهد وفا نیست استوار، بیا

6 وداع و وصل جداگانه لذتی دارد هزار بار برو، صد هزار بار بیا

7 تو طفل ساده دل و همنشین بدآموزست جنازه گر نتوان دید بر مزار بیا

8 فریب خورده نازم چه ها نمی خواهم؟ یکی به پرسش جان امیدوار بیا

9 ز خوی تست نهاد شکیب نازکتر بیا که دست و دلم می رود ز کار، بیا

10 رواج صومعه هستی ست زینهار مرو متاع میکده مستی ست هوشیار، بیا

11 حصار عافیتی گر هوس کنی غالب چو ما به حلقه رندان خاکسار بیا