باده کامل عیار جوش خود از اسیر شهرستانی غزل 162

1 باده کامل عیار جوش خود است نشئه چابک سوار هوش خود است

2 نتوان شد غبار خاطرها حرف ما آشنای گوش خود است

3 چه اثرها ز ناله می چینم بیکسی گوش بر سروش خود است

4 درد می شد غبارم از مستی دل همان در خمار جوش خود است

5 چه گواراست زهر دشنامش آنقدر نوش ما که نوش خود است

6 داد ازخنده های یار اسیر هم نمک هم نمک فروش خود است؟