از کوی تو تا از امیر معزی نیشابوری رباعی 111

1 چون خُلد شد خراسان با شادی مُخلٌد از شاه با سعادت محمودِ بن محمد

2 شاهی که بود خواهد تا دامن قیامت هم ملک او مُهَنّا هم بخت او مؤیّد

1 خدای عرش گواه و زمانه آگاه است که دین عزیز به سلطان دین ملکشاه است

2 شهی که خاطر پاک و ضمیر روشن او ز هر هنرکه خدا آفریده آگاه است

1 ای دلبری که زلف تو دام است و چنبرست دامیّ و چنبری که همه مشک و عنبرست

2 رخسار توگُل است و بناگوش تو سمن گل در میان دام و سمن زیر چنبرست