از از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 41

1 از درون کعبه آوازش رسید گفت ای جوینده آن طفل رشید

2 در فلان وادیست زیر آن درخت پس روان شد زود پیر نیکبخت

3 در رکاب او امیران قریش زانک جدش بود ز اعیان قریش

4 تا به پشت آدم اسلافش همه مهتران بزم و رزم و ملحمه

5 این نسب خود پوست او را بوده است کز شهنشاهان مه پالوده است

6 مغز او خود از نسب دورست و پاک نیست جنسش از سمک کس تا سماک

7 نور حق را کس نجوید زاد و بود خلعت حق را چه حاجت تار و پود

8 کمترین خلعت که بدهد در ثواب بر فزاید بر طراز آفتاب