1 از چه دعوی شمعها گردن به بالا می‌کشند بر هوا حیف است چشمی کز ته پا می‌کشند

2 شبهه نتوان‌کرد رفع ازکارگاه عمر و وزید روزگاری شد که از ما نام ما وامی‌کشند

3 معنی ما بی‌عبارت لفظ ما بی‌امتیاز بوی ‌گل نقشی ز ما پنهان و پیدا می‌کشند

4 می‌پرستان از خمار آگاه باید زیستن انتقام عشرت امروز ، فردا می‌کشند

5 رحم بر قارون‌سرشتان کن که از افسون حرص این خران زیر زمین هم بار دنیا می‌کشند

6 چون تعلق‌رفت دیگر ذوق آزادی‌ کجاست خار پا با شوخی رفتار یکجا می‌کشند

7 قانعان ساحل بی‌دست‌پاییهای عجز دام ماهی‌ گر کشند از آب دربا می‌کشند

8 بس که وقف مشرب اهل قناعت سرخوشی‌ست گر همه خمیازهٔ باشد جام صهبا می‌کشند

9 خواهد آخر بی‌نفس‌گشتن به عریانی‌کشید مدتی شد رشته از پیراهن ما می‌کشند

10 گوش مستان آشنای حرف و صوت غیر نیست کوه ‌گر نالد همان قلقل ز مینا می‌کشند

11 تشنهٔ وصلم به آن حسرت‌ که نقاشان صنع گر کشند از پرده تصویرم زبانها می کشند

12 ما عبث بیدل به قید بام و در افسرده‌ایم خانمانها نیز رخت خود به صحرا می‌کشند