از وفا صافدلانی که می ناب خورند
- 1
- 2
- 3
- 4
1 از وفا صافدلانی که می ناب خورند تا قیامت ز ملامت زدگی تاب خورند
2 باده بر طلعت خورشید گل رسوایی است مفت رندان که می از ساغر مهتاب خورند
3 چقدر خنده که بر اهل وفا دارم های می ننوشند و کباب از دل احباب خورند
4 اهل عرفان که به چشم تر ما می خندند چون خرابی چقدر سیلی سیلاب خورند
دیدگاه‌ها **