1 ازین هوسکده با آرزوبه جنگ برون آ چو بوی‌گل نفسی پای زن به‌رنگ برون آ

2 فشار یأس و امید از شرار جسته نشاید به روی یکدگرافکن سر دو سنگ برون آ

3 قدح شکسته به زندان هوش چند نشینی گلوی شیشه دودوری بگیرتنگ برون آ

4 سپند مجمر هستی.ندارد آن همه طاقت نیاز حوصله کن یک تپش درنگ برو‌ن آ

5 کسی به غفلت و آگاهی توکار ندارد هزاربار فرو رو به زیر سنگ برون آ

6 سبکروان زکمانخانهٔ سپهر‌گذشتند تو نیز وام‌کن اکنون پر و خدنگ برون آ

7 چو شیشه چندکشد قلقلت عنان تأمل ازبن بساط‌گلوگیر یک ترنگ برون آ

8 بهار خرمی دهر غیر وهم ندرد دو روز سیرکن این سبزه‌زار بنگ برون آ

9 مباش بیدل ازین ورطه ناامید رهایی تک درستت اگر نیست پای لنگ برون آ