1 از زمانه منال خاقانی گرچه در غربتت منال نماند

2 که زمانه هم از تو نالان تر که کرم را در او مجال نماند

3 قفل پندار برکن از در دل که تو را عشوهٔ نوال نماند

4 فارغ آنگه شود دلت که در او دیو پنداشت را خیال نماند

5 تکیه‌گاه نصیب بعد الیوم جز بر اکرام ذو الجلال نماند

6 خواجگان را به انفعال بران که در ایشان جز افتعال نماند

7 ماتم خواجگان رفته به دار کز درخت کرم نهال نماند

8 ای خراسان تو را شهاب نزیست وی صفاهان تو را جمال نماند

9 گر سگالش کنی به هفت اقلیم یک کریم سخا سگال نماند

10 سفلگان را و راد مردان را کار بر یک قرار و حال نماند

11 هر که را مال هست، همت نیست هر که را همت است، مال نماند