از صحبت یاران دمشقم از سعدی شیرازی گلستان 31

از صحبت یاران دمشقم ملالتی پدید آمده بود. سر در بیابان قدس نهادم و با حیوانات انس گرفتم. ,

تا وقتی که اسیر فرنگ شدم و در خندق طرابلس با جهودانم به کار گل بداشتند. ,

یکی از رؤسای حلب که سابقه‌ای میان ما بود گذر کرد و بشناخت و گفت: ای فلان! این چه حالت است؟! ,

گفتم: چه گویم: ,

5 همی‌گریختم از مردمان به کوه و به دشت که از خدای نبودم به آدمی پرداخت

6 قیاس کن که چه حالم بود در این ساعت که در طویله نامردمم بباید ساخت

7 پای در زنجیر پیش دوستان به که با بیگانگان در بوستان

بر حالت من رحمت آورد و به ده دینار از قیدم خلاص کرد و با خود به حلب برد و دختری که داشت به نکاح من در آورد به کابین صد دینار. ,

مدتی بر آمد، بدخوی ستیزه روی نافرمان بود. زبان درازی کردن گرفت و عیش مرا منغّص داشتن. ,

10 زن بد در سرای مرد نکو هم در این عالم است دوزخ او

11 زینهار از قرین بد زنهار وَ قِنا رَبَنا عذابَ النّار

باری زبان تعنّت دراز کرده همی‌گفت: تو آن نیستی که پدر من تو را از فرنگ باز خرید؟ ,

گفتم: بلی! من آنم که به ده دینار از قید فرنگم باز خرید و به صد دینار به دست تو گرفتار کرد. ,

14 شنیدم گوسپندی را بزرگی رهانید از دهان و دست گرگی

15 شبانگه کارد در حلقش بمالید روان گوسپند از وی بنالید

16 که از چنگال گرگم در ربودی چو دیدم عاقبت خود گرگ بودی