از صومعه رختم به خرابات از سعدی شیرازی غزل 1091

1 از صومعه رختم به خرابات برآرید گرد از من و سجادهٔ طامات برآرید

2 تا خلوتیان سحر از خواب درآیند مستان صبوحی به مناجات برآرید

3 آنان که ریاضت کش و سجاده نشینند گو همچو ملک سر به سماوات برآرید

4 در باغ امل شاخ عبادت بنشانید وز بحر عمل در مکافات برآرید

5 رو ملک دو عالم به می یکشبه بفروش گو زهد چهل ساله به هیهات برآرید

6 تا گرد ریا گم شود از دامن سعدی رختش همه در آب خرابات برآرید