از کعبه عزم دیر برون از بابافغانی شیرازی غزل 283

1 از کعبه عزم دیر برون از طریق بود آیا چه چاره چون دل گمره رفیق بود

2 همچون فرشته از در میخانه بازگشت عقلم که دیرساله رفیق شفیق بود

3 اندیشه ی مفرح یاقوت داشت دل غافل که نشأه در می همچون عقیق بود

4 رمزی که از زبان صراحی شنید جام کنهش کسی نیافت که مقصد عمیق بود

5 آخر باب و دانه ی میخانه صید شد مرغ دلم که طایر بیت العتیق بود

6 حرفی شنیدم از لب جانبخش ساقیی از جا شدم که نکته بغایت دقیق بود

7 هم در میان گریه فغانی فرود رفت بیرون نشد ز بزم تو مسکین غریق بود