از گلم گل‌ها شکفت از بابافغانی شیرازی غزل 136

1 از گلم گل‌ها شکفت و از مزارم لاله خاست کشت امیدم نگر کز اشک همچون ژاله خاست

2 هر که بشنید آه سردم در دلش پیکان نشست وانکه دید این جسم چون نالم ز جانش ناله خاست

3 آنقدر در بزم میخواران نشستی شمع من کز لب چون انگبینت عاقبت تبخاله خاست

4 ماه مجلس نیمشب آیینه با من صاف کرد از دل تنگم بیکدم گرد چندین ساله خاست

5 مردم از این همدمی یا رب چه هشیارانه رفت آنکه زین مجلس باول کاسه ی غساله خاست

6 ساحر بابل چه داند سر ثعبان کلیم کز سر این بحث مشکل سامری گوساله خاست

7 یا رب این صید از کجا آمد که چون افتاد پیش هر طرف صد نیزه بالا گردش از دنباله خاست

8 نالهٔ جانکاه عاشق رخنه در جان افگند بس کن این شیون فغانی کز دلم پرکاله خاست