از تف دل آتشین دهانم از خاقانی شروانی غزل 239

1 از تف دل آتشین دهانم زان نام تو بر زبان نرانم

2 ترسم که چو صبر از غم تو نام تو بسوزد از زبانم

3 فریاد کز آتش دل من فریاد بسوخت در دهانم

4 بالای سر ایستاد روزم در پستی غم فتاد جانم

5 مشتی خاکم سبکتر از باد هم کشتی آهن گرانم

6 گر آهن نیستی تف آه با خود بردی بر آسمانم

7 چون ریمهن ز بند آهن پالودهٔ سوخته روانم

8 لب‌تشنه‌ترم ز سگ گزیده از دست کس آب چون ستانم

9 وز کوی کس آب چون توان خواست کآتش ندهند رایگانم

10 دور از تو ز بی‌تنی که هستم چون وصل تو هست بی‌نشانم

11 مجهول کسی نیم، شناسند من شاعر صاحب القرانم

12 از من اثری نماند ماناک خاقانی دیگرم، نه آنم