از ازل در رحم آنگه که حیاتم از قصاب کاشانی غزل 123

1 از ازل در رحم آنگه که حیاتم دادند یک‌نفس چاشنی عمر ثباتم دادند

2 بزم آفاق نمودند به من چون شطرنج آن زمان جای در این عرصه ماتم دادند

3 صبر و آرام و دل و هوش ز من بگرفتند وانگه از خط بناگوش براتم دادند

4 دوری و ظلمت هجران بنمودند اول بعد از آن ره به سوی آب حیاتم دادند

5 لقمه‌ام را همه با خون جگر اندودند ظاهراً توشه هستی به زکاتم دادند

6 همچو قصاب ز حافظ طلبیدم یاری تا که همدوشی آن شاخ نباتم دادند