از همت عشق بافتوحم از سنایی غزنوی غزل 227

1 از همت عشق بافتوحم پا بستهٔ عشق بلفتوحم

2 بربود ز بوی زلف عقلم بفزود ز آب روی روحم

3 از موی سیاه اوست شامم وز روی نکوی او صبوحم

4 یک بوسه ازو بیافتم بس آن بود ز عشق او فتوحم

5 زان بوسهٔ همچو آب حیوان اکنون نه سناییم که نوحم

6 نی نی که برفت نوح آخر من نوح نیم که روح روحم

7 آن روز گریخت از سنایی آن توبه که گفت من نصوحم