1 نارونی بود به هندوستان زاغچه‌ای داشت در آن آشیان

2 خاطرش از بندگی آزاد بود جایگهش ایمن و آباد بود

1 بی روی دوست، دوش شب ما سحر نداشت سوز و گداز شمع و من و دل اثر نداشت

2 مهر بلند، چهره ز خاور نمینمود ماه از حصار چرخ، سر باختر نداشت

1 یکی پرسید از سقراط کز مردن چه خواندستی بگفت ای بیخبر، مرگ از چه نامی زندگانی را

2 اگر زین خاکدان پست روزی بر پری بینی که گردونها و گیتی‌هاست ملک آن جهانی را