از خوی درشت، دوست نایاب از واعظ قزوینی رباعی 75

1 ز ناله باز ندارد کسی دل ما را کسی نبسته زبان خروش دریا را

2 ز ما به دلبر ما بسکه راه نزدیک است توان به بال شرر بست نامه ما را

1 درد ما از پختگی، زحمت ده هر گوش نیست چون می(خم) دیگ ما را ناله‌ای در جوش نیست

2 چون بود پوشیده از مردم ز بیچیزی چه باک؟ این طبق را نعمتی بالاتر از سرپوش نیست

1 گرفتم در نظر، هر جا شدم، آن قد موزون را خیابان کردم از یک سرو، بر خود کوه و هامون را

2 مربی گر نباشد آفتاب طلعت لیلی که میسازد نگین حلقه اطفال مجنون را