از بسکه خورد نیش خموشی از اسیر شهرستانی غزل 96

1 از بسکه خورد نیش خموشی بیان ما خون شد به رنگ غنچه زبان در دهان ما

2 فیض هوای شوق جهانگرد بیشتر پرواز می کند چو هما استخوان ما

3 جایی که خاک معرکه پرواز می کند گردی که بر نخاسته از جا نشان ما

4 شد استخوان سینه سطرلاب امتحان داغ تو بود اختر هفت آسمان ما

5 کس در حیات ما نشد آگه ز راز او آیینه هما نشود استخوان ما؟

6 پرواز ما به بال و پر بی تعلقی است گیرد اگر هوای قفس آشیان ما

7 تیرش چو آتش از دل فولاد می جهد بازوی ضعف قبضه گرفت از کمان ما

8 الفت به هر دیار که باشد غریب نیست وحشت به جان رسیده ز دست زبان ما

9 پندارم آب برده هوای بهار را برگ خزان لخت دل است آشیان ما

10 رفتار کبک یافته هر نقش پا اسیر در رهگذار جلوه سرو روان ما