از تبسم لعل او تا نشئه از از طغرل احراری غزل 121

1 از تبسم لعل او تا نشئه از مل می‌کشد چهره مینا عرق از شرم قل‌قل می‌کشد

2 از خدنگ ناز چشم شوخ او ایمن مباش نشتر مژگان او خون از رگ گل می‌کشد

3 عمرها بهر وصال اندر بیابان غمش کاروان شوق من بار توکل می‌کشد

4 از فریب دانه خال سیاهش کن حذر مرغ دل را دام زلفش بی‌تحمل می‌کشد

5 ساز صوت و نغمه‌ای دارم که هرجا مطربیست تار قانونم ز مد آه بلبل می‌کشد

6 نسخه آشفته جزو پریشان غمم مانی و بهزاد تصویرم ز سنبل می‌کشد

7 در دماغ خشک بخت تیره واژون من روغن بادام را از نبض کاکل می‌کشد

8 نرگس سحرآفرینش بهر تعلیم فسون بی‌ابا هاروت را از چاه بابل می‌کشد

9 ناخن برهان طغرل چون به دور زلف او خار تطبیق از کف پای تسلسل می‌کشد؟!