از از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 7

1 هرچه آن کدخدای دکاندار سوی خانه فرستد از بازار

2 آنکه باشد به خانه در خویشش در شبانگاه آورد پیشش

1 چون آمد شد بریدم از کوی تو من دانم نرهم ز گفت بد گوی تو من

2 بر خیره چر آنگ ه کنم سوی تو من بر عشق تو عاشقم نه بر روی تو من

1 آن شنیدی که در گه عیسی خواست باران به حاجت از مولی

2 رفت و با قوم خود به استسقا کر هرکس ز عجز خویش دعا

1 از روی تو و زلف تو روز آمد و شب ای روز و شب تو روز و شب کرده عجب

2 تا عشق مرا روز و شبت هست سبب چون روز و شبت کنم شب و روز طلب

1 یارب چه بود آن تیرگی و آن راه دور و نیمشب وز جان من یکبارگی برده غم جانان طرب

2 گردون چو روی عاشقان در لولو مکنون نهان گیتی چو روی دلبران پوشیده از عنبر سلب