از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 398

1 از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست وز جمال لایزالی هفت و پنج و چار مست

2 این قیامت بین که گویی آشکارا شد ز غیب خم و کوزه حوض کوثر از می جبار مست

3 تن چو سایه بر زمین و جان پاک عاشقان در بهشت عشق تجری تحتها الانهار مست

4 چون فزون گردد تجلی از جمال حق ببین ذره ذره هر دو عالم گشته موسی وار مست

5 از تقاضاهای مستان وز جواب لن تران در شفاعت مو به موی احمد مختار مست

6 او سر است و ما چو دستار اندر او پیچیده‌ایم از شراب آن سری گردد سر و دستار مست

7 یوسف مصری فروکن سر به مصر اندرنگر شهر پرآشوب بین و جمله بازار مست

8 گر بگویم ای برادر خیره مانی زین عجب عرش و کرسی آسمان‌ها این همه کردار مست

9 شمس تبریزی برآمد در دلم بزمی نهاد از شراب عشق گشتست این در و دیوار مست