هست از رویت مرا سد گونه حیرانی از وحشی بافقی غزل 234

1 کس نزد هرگز در غمخانهٔ اهل وفا گر بدو گویند بر در ، کیست گوید آشنا

2 چیست باز این زود رفتن یا چنین دیر آمدن بعد عمری کامدی بنشین زمانی پیش ما

1 مرغ ما دوش سرایندهٔ بستانی بود داشت گلبانگی و معشوف گلستانی بود

2 دیده کز نعمت دیدار نبودش سپری مگسی بود که مهمان سرخوانی بود

1 مریض عشق اگر سد بود علاج یکیست مرض یکی و طبیعت یکی، مزاج یکیست

2 تمام در طلب وصل و وصل می‌طلبیم اگر یکیم و اگر سد که احتیاج یکیست