از می لعل بکف تا دو سه جامی از طبیب اصفهانی غزل 149

1 از می لعل بکف تا دو سه جامی داری نوش کن نوش که خوش عیش مدامی داری

2 بنده ای همچو منت نیست بهیچم مفروش خبرت نیست که ارزنده غلامی داری

3 می روم هر نفس از خود، من ای باد صبا می توان یافت که از دوست پیامی داری

4 کی ز قید تو توان رست که در صید گهت هر طرف می نگرم دانه و دامی داری

5 نیست اکنون چو ترا قوت رفتار طبیب زین چه حاصل که بکویش دو سه گامی داری